Rakieta w dłoni, piłka albo lotka i przeciwnik po drugiej stronie. Wydaje się proste, a jednak każdy z tych sportów ma swój własny charakter. Badminton, squash i padel to trzy różne oblicza rywalizacji. Czym się różnią? Wyjaśniamy!
Sporty rakietowe mają tę zaletę, że pierwsze efekty widać szybko. Już po kilku treningach można swobodnie odbijać i rozgrywać krótkie wymiany. To sprawia, że satysfakcja pojawia się niemal od razu.
Każdy mecz to okazja, żeby się zmierzyć, ale też świetnie bawić. Rywalizacja idzie tu w parze z dużą dawką śmiechu i pozytywnej energii.
Jest jeszcze jedna zaleta. Bieganie, skoki, szybkie starty do piłki – rakieta aktywuje całe ciało. Dzięki temu wzmacniasz mięśnie, poprawiasz wydolność i jednocześnie spalasz sporo kalorii.
Gra w badmintona różni się od innych sportów rakietowych przede wszystkim użyciem lotki zamiast piłki. Lotka, dzięki swojej budowie z piórek lub tworzywa, opada znacznie szybciej niż piłka, ale jednocześnie pozwala na precyzyjną kontrolę kierunku. To sprawia, że każdy punkt wymaga od zawodnika refleksu i zdolności przewidywania ruchów przeciwnika.
Boisko do badmintona ma 13,4 m długości i 6,1 m szerokości w grze podwójnej (5,18 m w singlu). Dzięki temu wymiany są niezwykle dynamiczne i intensywne.
Badminton to także sport bardzo przystępny. Wystarczy rakieta, kilka lotek i odrobina wolnej przestrzeni. Grę można zacząć praktycznie od razu, nawet w parku czy ogrodzie.
Gra w squasha odbywa się zawsze na zamkniętym korcie o wymiarach 9,75×6,4 m. Wymiana polega na naprzemiennym odbijaniu piłki o przednią ścianę, przy czym może się ona odbijać również od ścian bocznych i tylnej. To nadaje grze ogromnej dynamiki i sprawia, że tempo jest nieustannie wysokie. Zawodnik praktycznie nie ma czasu na odpoczynek.
To sport niezwykle wymagający kondycyjnie. Podczas intensywnej gry można spalić nawet 1000 kcal w ciągu godziny. Ciągłe sprinty do piłki, szybkie zmiany kierunku i dynamiczne uderzenia sprawiają, że squash jest porównywalny z mocnym treningiem interwałowym.
Padel wywodzi się z Hiszpanii i Ameryki Łacińskiej i łączy elementy tenisa i squasha. Boisko do padla ma 20x10 metrów i z zewnątrz przypomina mniejszy kort tenisowy, jednak otoczone jest szybami i metalową siatką. Piłka może się od nich odbijać podobnie jak w squashu.
Padel najczęściej gra się w parach. Współpraca z partnerem, odpowiednie ustawienie na korcie i komunikacja są ważne, bo wymiany trwają dłużej niż w badmintonie czy squashu i wymagają bardziej przemyślanej taktyki. To sprawia, że padel jest świetną propozycją zarówno dla osób ceniących intensywną rywalizację, jak i tych, którzy chcą w przyjemny sposób spędzić czas w grupie.
Badminton, squash i padel mają wspólny mianownik – rakietę i rywalizację, ale każdy z nich oferuje zupełnie inne doświadczenie. Badminton stawia na refleks i lekkość gry, squash to intensywność i ogromny wysiłek, a padel łączy taktykę z zabawą w duecie.
