Nowy dekret biskupa sandomierskiego dotyczący opłat w Kościele

Biskup diecezji sandomierskiej, na terenie której położony jest nasz region, wydał nowy dekret na temat przyjmowania ofiar za odprawiane przez księży Msze. Warto się z nim zapoznać.

W dokumencie opublikowanym przez kurię sandomierską czytamy między innymi, że Ordynariusz uznał „za konieczne przypomnienie przepisów obowiązujących w dziedzinie intencji i ofiar mszalnych”. I owszem, bo chyba każdy z nas miał kiedyś do czynienia z sytuacją, że musiał, mówiąc potocznie, zamówić Mszę. Gdy dochodziło do opłaty, często atmosfera gęstniała i robiła się nerwowa. Zwykle tak jest, jeżeli chodzi o pieniądze. A skoro biskup uznał za konieczne – przypomnieć, to coś musi być na rzeczy. Wielokrotnie bowiem do redakcji dochodziły wieści, że są nadużycia w tej kwestii. Być może i do Sandomierza takie informacje wreszcie dotarły?

W dalszej części dokumentu czytamy, że pieniądze, które pobiera ksiądz „przy okazji prośby o odprawienie Mszy św., nie stanowi opłaty za sprawowanie sakramentu, lecz służy utrzymaniu materialnemu duchownych (…). Jej wysokość wynika z istniejącego zwyczaju, ale kapłan powinien odprawić Mszę św. niezależnie od wysokości złożonej ofiary lub nawet bez niej”. Stwierdzenie to jest ewenementem w skali regionu, a nawet kraju, gdyż sonda przeprowadzona przez autora tekstu nie wykazała przypadku, w którym jakiś ksiądz odprawiłby Mszę za darmo. A wręcz przeciwnie, respondenci mówią o wręcz aranżowaniu sytuacji wymuszających konieczność złożenia opłaty za sakrament.

Przykład? Proszę bardzo: zwykle ludzie przekazują sobie ustnie wysokości „obowiązujących” opłat za Msze. Konwenanse takie też są przyjęte w naszym regionie. Gdy ktoś ich nie przestrzega, czasem robi się nieprzyjemnie i dochodzi do sytuacji stresowych. Tak było w jednej z parafii naszej diecezji – pewien ksiądz wymagał złożenia ustalonej i przyjętej przez ogół ofiary za pogrzeb czy ślub. W przypadku, gdy ktoś dał mniej, Msza owszem odbywała się, lecz w nieco uboższej wersji. Niektóre jej części, zwykle śpiewane, były recytowane, a sama Eucharystia odprawiana w pośpiechu i niechlujnie. Kazanie natomiast ściągnięte z Internetu i nieskładnie przeczytane. Podobno nawet rozłożenie czerwonego dywanu na okoliczność ślubu była uzależniona od odpowiedniej kwoty. Takich historii niestety jest więcej. Zatem czyżby film Wojciecha Smarzowskiego został nakręcony w oparciu o fakty?

Jednak zanim zaczniemy narzekać na sytuację, instytucję i ludzi przyjrzyjmy się dokładnie zdaniu: „nie stanowi opłaty za sprawowanie sakramentu, lecz służy utrzymaniu materialnemu duchownych”, z którego jasno wynika, że to ile księża mają pieniędzy i jakie kwoty wymagają od wiernych zależy właśnie od wiernych. To jakim samochodem jeździ ksiądz, gdzie bywa na wakacjach i w jakie ciuchy się ubiera zależy od wiernych - czyli każdego, kto składa wymagane i przyjęte przez ogół „ofiary”. Jest to oczywista, choć drastyczna, a czasem nawet niewygodna prawda dla obu stron opisywanych sytuacji. Dlatego też jesteśmy ciekawi, jak zostanie wypełnione ostatnie polecenie biskupa „o zaznajomienie z treścią dekretu wiernych świeckich”?
Tekst źródłowy do przeczytania na stronie diecezji sandomierskiej: